อาการโรคตอนที่ 4
   ตัวอย่างที่พอเห็นได้ง่าย ๆ ก็คือ นักสูบบุหรี่ที่เกิดไอลึกขึ้นมาอย่างปุบปับและมีเหมหะออกมามากร่วมเกิดเจ็บในบริเวณหน้าอก เขาจะวินิจฉัยตัวเองว่าเป็นมะเร็งในปอด เมื่อวินิจฉัยโรคของตนดังนั้นแล้วก็จะเกิดกลัว ว่าจะต้องให้หมอผ่าตัดปอด และในขณะเดียวกันเขาก็คิดอยู่แต่เพียงว่า โรคมะเร็งที่เขาเป็นอยู่นั้นไม่มีทางที่จะรักษาให้หายได้ เมื่อเป็นดังนนี้ จึงเก็บตัวไม่ยอมโผล่ไปที่ไหนความอยากอาหารก็จะเสื่อมถอย ทำให้กินอาหารไม่ได้ ทำให้น้ำหนักตัวลดลง และถ้าหากว่าได้รับการยืนยันจากนายแพทย์ว่าได้เกิดเป็นโรคร้ายขึ้นมาจริง ๆ เขาก็กลัวว่าการได้รับการยืนยันนั้น จะทำให้เขาใจเสีย และจะเป็นการทำให้อาการโรคของเขากำเริบยิ่งขึ้น ในที่สุดสมาชิกคนใดคนหนึ่งในครอบครัวของเขา หรืออาจเป็นเพื่อนคนใดคนหนึ่งซึ่งได้ตระหนักว่าเขาได้เกิดเจ็บป่วยขึ้นแล้ว และบังคับเคี่ยวเข็ญให้เขาไปหานายแทพย์ แต่ผลการตรวจและวินิจฉัยของแพทย์ปรากฏว่า โรคที่เขาเป็นอยู่นั้น ก็คือ โรคหลอดลมอักเสบเท่านั้นเอง
   แม้จะปรากฏเป็นที่แน่ชัดว่า "การวินิจฉัยโรคของตัวเอง" นั้นนย่อมจะเป็นสิ่งที่ไม่ถูกต้องแต่ก็มีตัวอย่างบางประการที่การวินิจฉัยได้กระทำไปอย่างถูกต้องตามหลักของเหตุผล ตัวอย่างเกี่ยวกับเรื่องนี้ก็คือ เมื่อผู้หญิงเกิดรู้สึกไม่สบายขึ้นมา เช่นรู้สึกปวดศีรษะ ปวดหลัง และ การปวดในท้อง ถ้าหากว่าอาการดังกล่าวมาแล้วนี้เกิดขึ้นในระยะที่ประจำเดือนของเธอใกล้จะมาถึงแล้วอย่างที่เคยเป็นมา เธอก็ย่อมจะวินิจฉัยสาเหตุเอาได้เองอย่างถูกต้อง โดยไม่ต้องไปรบกวนแจ้งอาการให้นายแพทย์ทราบ

อ้างอิงข้อมูลจาก นิตยสาร มหัศจรรย์ ฉบับที่ 59 พ.ศ.2521 ครับ