เรื่องจริงอิงนิทาน ตอน พระเจ้าตากสิน ตอนที่ 2
บอกได้ขอรับ เพราะท่านบอกว่าผมมา ๒ คืนแล้ว คืนนี้ก็แสดงตัวให้ปรากฏเกรงว่าท่านจะไม่รู้ว่าผมรับรู้แล้ว ก็เลยบอกใจท่าน ท่านก็ให้สัญญาบอกไม่เป็นไร นิมนต์นอนตามสบายขอรับ จะไม่มีใครมารบกวนท่านในด้านที่เป็นศัตรู แล้วท่านก็ลากลับ พอท่านจะลากลับก็บอกว่าเดี๋ยวก่อน อาตมามารักษาตัวที่นี่ไม่ได้เสียเงิน ค่าหมอก็ไม่เสีย ค่ายาก็ไม่เสีย ค่าอาหารก็ไม่เสีย ตึกพิเศษ ค่าห้องก็ไม่เสีย ตานี้บรรดาพวกนายทหารทั้งหลายเป็นคนจน ก็อยากจะขอหวยสัก ๒ ตัว พระองค์จะประทานได้ไหม ท่านก็ยืนยิ้ม ๆ สักพักหนึ่ง ท่านก็บอกว่าหายนี่ผมไม่เคยรู้เลยครับ สมัยผมมันไม่มีหายนี่ครับ ไอ้ ๓ ตัว ๖ ตัว อะไรประเภทนี้ไม่มี แต่ว่าหากว่าท่านจะขอหวยละก็ ผมให้ไม่ได้นะขอรับ มีแต่ว่าผมจะถวายสตางค์ท่าน ท่านก็ล้วงลงไปในกระเป๋า บอกเอ๊ะ สต่างค์มันก็ไม่มีติดตัวมามาก มันมีมา ๒๕ สตางค์
ผมก็ขอถวายหมดตัว ขอถวาย ๒๕ สตางค์ ท่านก็หยิบเหรียญสลึง เขาเขียนว่า ๒๕ สตางค์ โดยนไปใต้เตียง แล้วท่านยกมือไหว้ แล้วก็ลากลับไป อาตมาก็เลยคิดว่า ไอ้เงิน ๒๕ สตางค์นี่น่ากลัวมันจะเป็นหวย พอตอนเช้าบรรดาพยาบาลมา แล้วก็นายทหารประจำตึกมา เขาก็มาถามว่าเมื่อคืนมีอะไรบ้างครับ เจ้าพวกนั้นน่ะแหละ เห็นหน้าพระไม่ได้ ถามเรื่องเลขกันอยู่เสมอ ก็เลยบอกว่าเมื่อคืนนี้มีพระเจ้าตากสินมาเยี่ยม ขอหวยท่าน ท่านบอกว่าท่านไม่มีหวย มีเงินมา ๒๕ สตางค์ ท่านก็เลยถวายหมดตัวแล้วก็โยนไว้ใต้เตียง นั่นแหละมันจะเป็นหวยหรือไม่เป็นฉันก็ไม่รู้ พอบอกไปแล้ว ภายในวันเดียวปรากฏว่าข่าวกระจายไปทั้งกรมอู่ ทั้งกรมหรืออาจจะเลยกรมอู่ไปบ้างก็ได้ ทุกคนเล่นเลข ๒๕ เป็นเลขท้าย ๒ ตัวสุด และการเล่นของแกก็คงจะเป็นประเภทกินเอง
ไม่ใช่ซื้อสลากของรัฐบาล หรือใครจะซื้อบ้างก็ไม่ทราบ กินเองนั่นแหละมาก งวดนั้น ปรากฏว่าเจ้ามือจ่ายหนัก ถูกจริง ๆ นี่ใครจะว่าผีไม่มีก็ช่างเถอะ ผู้พูดประสบมาเอง
อ้างอิงข้อมูลจากหนังสือ เรื่องจริงอิงนิทาน เล่ม ๑ โดย หลวงพ่อฤๅษีลิงดำ ครับ |